DUA

Sabah sabah resimlerine bakmak iyi bir fikir değildi kabul ediyorum.

Çünkü heyecan yapıyorum elimde değil. Tansiyonum çıkıveriyor, çarpıntım başlıyor. Göğüs kafesime sığmaz oluyor kalbim birden, panik atak değil bu doktor!!

Kim bilir kaç kişi geldi bu şikayetlerle sana ve sen ilaç buldun iyi ettin onları… Bense hiçbir şey istemiyorum senden, sadece hafif bir gülümsemen yetecek beni iyi etmeye…

Akşamları da resimlerine bakmak iyi olmuyor. Geceleri daha tehlikeli oluyor hayalin. Daha dayanılmaz oluyor sensiz dünya, daha uyunmaz oluveriyor. Kaç mektup yazdım sana öyle gecelerde, sayfa sayfa hepsi bende duruyor. Sana gitmeyecek hiç biri…

Günün hiçbir saati için iyi değil resimlerin… Benim için hepsi uygunsuz içerik sensizken. Sen bunları bilmiyorsun diye belki de sevinmeliyim. Bu halimi bilsen… en azından şimdi içimde salak bir ümit var. Belki bir kez daha görürsem…

Bir gün biz de yan yana olacağız diyorum. Buna inandırmak istiyorum kendimi. Çocuk gibi. Şimdi zamanı değildi, ama ben bıraksam da Tanrı bırakmayacak bu işin peşini… saçmalıyor muyum? Koskoca Tanrı değil mi? İşi gücü kalmamış, bizi denk getirmeye uğraşacak… Olsun, belki de yapar? Kime yalvarabilirim ki ondan başka?

Seni gördüğüm ilk anı hatırlıyorum… sabahın kör vakti, daha uyanamadan aşık olur mu insan? Seni gördüğüm her anı hatırlıyorum. Eksiksiz hepsini tutuyorum hatırımda…neden? bilmem belki de silemediğim için… o anların sayısız olacağı zamanları umduğum için, o kadar sık olsun ki, adı her an olsun. Her an göreyim seni yanı başımda…

Sen? Beni gördün… bunu hatırlıyor musun acaba? Ayıp değil ki birini hatırlamak, ne olur hatırla… en azından bir insanın varlığından haberdar olduğunu göster. Bari sıfırdan başlamayalım. Ne küçük şeylerle mutlu oluyorum görüyor musun? Bu bir artı getirir umarım bana…

İnanmıyordum dualara, kadere, kısmete.. İnandırdın. Çünkü çare bırakmadın. Şimdi muhatabım sen değilsin benim… Ne olur Tanrım, bir araya getir bizi günün birinde, bu halimi hatırlayıp gülümseyeyim. Amin.