A

İlk nefes aldığı an insanın. Başlangıç noktası, yani öyle kabul edilen. Daha bilimsel olsun, pozitif sayılarda ilerleyen zamanın kişisel milat noktası. =) Çok ciddi bir yer. =) Çok ciddi ve havalı. Biraz sıkıcı da aslında herkeste var diye herhalde, A hep başlamaktan yorulan.

B
Kararsızım ne demeli? İkinciler hep birinciyi kıskanır mı? Ve galiba kıskandıkça anlamsızlaşır. Ne demek istediği iyice duyulup anlaşılmaz.

C
Yanına gelen, açık açık gülen sesten olsa gerek, neşesi. Yanında o olmadan da gülümsetebiliyor artık, ilk halinden sıyrılıp. Demek ki iyi arkadaş diye bir şey gerçekten var ve değiştiriyor dünyayı.

D
Dünya demişken. Mavinin Msinde Vsinde samimi ve gözalıcı, Yeşilin Ysi kadar rahat, Şler ve Eler kadar neşeli aslında. Neşeli de neşeli. Kimse bakmak istemese de Slerle bir karanlığa çevirse de gözlerini... bakmasan da devam eder ya hayat. Sen sadece göremezsin, kendini korkutur ve sindirirsin. Siyaha dönersin, sadece Siyaha.

Belki insanlar da böyledir. Belki harftir aslında ve her biri Tanrı’nın sözünden izlerdir. Zlerde biter mi peki zaman? Pek sanmam. Sonsuz bir döngüye bağlar hayat senden sonra, nasılsa sana farketmeyecek ne değiştiği. O yüzden hiçbir şeyin değişmediğini düşünmek en iyisi.

Çünkü söylediğimde de değişmiyor gerçekler ya da silinmiyor doğrular. Yumuşak Gler gibi, silinir gibi yapıp yine farkettiriyor kendini. Ne Onun uzunlamasına sesi var orda ne Gnin engeli. Ama yine de boş değil. Gyi silmişler O devam edebilsin diye ama gerçeği Tanrı da silemiyor bu saatten sonra.

Ben, Bnin kararsızlığı ve önündekine imrenmesinden sıyrılıp da ben olmaya çalıştım. E en önemlisiydi hayatta gülme sesleri, güldürenler. N ise... belki de kadınlıktı. Belki birkaç şey de onun yüzündendi. İnsanız diyoruz düşündükçe, kaybolur farklar ama, N ve K birbirlerine hiç benzemezler. Yaklaştıkça başka şekil alırlar ve biri diğerini kapsar belki, derim ve okuyan Kyı kızdırırım ancak.

Başka şey söyleyecektim K falan deyince yine Karıştı Kafam. İlginç gerçekten Çler kadar, Karar da Kargaşa da Klarda. Gülmek de Üzülmek de aynı çizgilerle inşa ediliyor. Z sanıyorum bu işten sorumlu, gizlemeye çalışıyor, yalana çeviriyor durumu çünkü G demiştik, Gülmek Gerçek. Zyi kim durduracak, ne zaman pili bitecek sayaçların? Sürekli aynı şeyi yapmaktan perişan o da biliyorum, ama söz vermiş dönemiyor artık. Sürekli ve sıradan, aynı ve sıkıcı, bir şey yapmak kadar belirsiz ve kabullenilmiş...

Daha çok şey var aslında hayatta bakmadan geçilen, yeni yerlere götürmek için bizleri hiç vazgeçmeden bekleyen. Huzur vermeyi bekleyen, rahatlatmayı... Huzurla hep eşdeğer değil aslında H. Çünkü iki çizgisi birbirine bağlı, biraz sıkışmış görünüyor. Belki de o yüzden kolayca farkedilmiyor. F bize yardım etse, biraz çalışsa kıvrımları beynimizin, F büyüse, gelişse belki o zaman H saklanamaz olur artık bizim için. Klar ve Nler için.

Çünkü F aynı zamanda final. Varılacak yerlerin en sonuncusu. Büyütmeye de çok gerek yok aslında, toprağın Tsi kazdı Osu doldu, oraya varamadan öldü milyonlarca insan.