Küçülüverdim dün (gece). Kaçtım kaç yaşıma indim hatırlamıyorum bile. Hayal meyal; seslerim, sözlerim düğümlenip kaldı boğazımda, gözyaşlarım içime aktı sanki. Kollarımı sardım bedenime, çoook çok üşüdüm, sen yoktun. Dizlerimi de çektim karnıma, katlandım sığdım ufacık çekmeceye. Senin resminin olduğu çekmeceye... Resminin yanında huzur buldum, içim geçti biraz sanki. Uyandığımda sen geleceksin sandım, yanıldım. Çok daha üzüldüm, çok daha küçüldüm. Başımı eğdim kollarımın arasına, seni diledim. Çok ağladım, duyar da gelirsin sandım. Resmin hemen yanımdaydı ama duymadın. Birkaç sözcük çıksın istedim ağzımdan, hıçkırıklarım inletti duvarları... Ufacık çekmeceden yankılandı sesim şehirde! Ama kimse duymadı. Daha da küçüldüm, üzüldükçe.. Nereye gittim bilemedim, resmindeki ağacın arkasına geçtim. Tam da gözünün önündeydim. Bana bakmadın, sanki orada yokmuşum gibi. Bağırmak istedim dön bana! diye ama sesim çıkmadı. Uyanmak istedim, gözlerim açılmadı. Dokunmak istedim ama yok oldun. Sen yoksan ben ne olurum dedim, yok oldum.
3 yorum:
YİNE BAYILDIM RESMİME =) melis
tanrım melis, harika olmuş. Bunu yazıyı bir de şiir gibi dizmeyi denesene, çok daha anlamlı oluyor. Bu yazıdan çok şiir olmuş. Çok beğendim, inanılmaz güzel.
Çok teşekkür ederim özlemcim, öyle denemek aklıma gelmemişti, bir bakayım onu da yazarım =)
Yorum Gönder